تنوع گونه ای کنه های میان استیگمای (acari: mesostigmata) خاک زی جنگل های ارسباران

تنوع گونه ای شامل بخش عمده ای از تنوع زیستی و یکی از مهم­ترین شاخص­های نشان دهنده تغییرات در اکوسیستم هاست. وجود کنه­های میان­استیگمای خاک­زی و تغذیه­ و تأثیر آنها در تعادل طبیعی موجودات زنده خاک دارای اهمیت زیادی است. این پژوهش با هدف ارزیابی تنوع گونه­ای کنه­های میان­استیگما در فصل تابستان سال 1392 با جمع­آوری نمونه­هایی از چهار منطقه در جنگل­های ارسباران انجام شد. شاخص‏های تنوع گونه­ای شانون، سیمسون و بریلوین و همچنین شاخص­های یکنواختی سیمسون، کامارگو و اسمیت- ویلسون با استفاده از نرم افزار ecological methodology 6.0 محاسبه شدند. نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که بیشترین فراوانی نسبی مربوط گونه­های خانواده veigaiidae، veigaia nemorensis (koch, 1836) با 54/11 درصد و veigaia planicola (berlese, 1882) با 34/8 درصد و کمترین آن مربوط به گونه sejus sp. از خانواده sejidae با 17/0 درصد است. بیشترین مقدار شاخص تنوع شانون (61/4)، سیمسون (97/0) و همچنین بیشترین مقدار شاخص یکنواختی سیمسون نیز با (65/0) در منطقه کلاله که دارای بیشترین تعداد گونه جمع­آوری شده است محاسبه شد. بالا بودن درصد فراوانی کنه­های خانواده veigaiidae را می­توان به قدرت شکارگری بالای آنها در خاک و غنی بودن فون جنگل نسبت داد.